ŞAİRİN MELANKOLİK DÜŞLERİ 1

TAYFUR BOZKURT
5 gün önce
1 dakikada okunur

Güncelleme tarihi: 4 gün önce

ŞAİRİN MELANKOLİK DÜŞLERİ 1

Issız bir geceydi. Dokunuyordu yalnızlık ve susuyordu çocuklar gibi yüreğim. Hani tir tir titriyordu desem bir enstrimanın tellerine benzetirim o anı ve susuşumu susuşum tarih yazdıda bir sen göremedin be kadın bıraktın gittin öylece sormadın bu şairi bunca zaman düşündün mü çok merak ediyorum. Neyse konumuza dönelim. Bir mani olmuştu gökyüzü fısıltılar çoğalıyordu ah sen yok oluşundu zamanda bütün düşlerime yansıyan sahne bir resim oldun hiç solmayan hatıralarımın köşesinde...

Açıyorum sayfaları sen yazıyorsun şiirlerimin satır aralarında ve dolaşıyorsun nağmelerinde şimdi sanki hafiften okşayan bir yel esiyor ve rüzgarla dans ediyor. Ne yaptığımı biliyor muyum sanki diyene bak kendimle konuşuyorum bazen hah işte susmuş yüreğin bir parçası olmuşsun. Bazen diyorum sayıkladığım şeylerde mi gizlisin ya da bilmecemisin çözümüne ulaştığım işte dedim ya bilinmezliğin ve yalnızlığın taa ortasındayım seni düşünüyorum bazen ağlamaklı bazense gülümsüyerek........